Zalf van papillomen is een lokaal medicijn dat een antiviraal en ontstekingsremmend effect heeft. Sommige zalven voor goedaardige gezwellen hebben een ongunstig neveneffectprofiel. De effectiviteit van medicamenteuze therapie hangt af van de juiste keuze van het medicijn.
Algemene informatie over pathologie
Genitale papillomen zijn goedaardige neoplasmata die worden veroorzaakt door virale ziekten van verschillende etiologieën. Vaak doen genitale wratten geen pijn. Bij een derde van de slachtoffers verdwijnen ze na enkele maanden.
Soms kunnen kleine papels jeuken, bloeden en pijn doen tijdens geslachtsgemeenschap. Slachtoffers voelen zich benadeeld in hun seksuele leven. Velen beschouwen hun genitale wratten ook als een esthetisch probleem. Ze schamen zich en willen er zo snel mogelijk vanaf.
Er zijn veel manieren om huidlaesies te behandelen. De therapie hangt af van in welk deel van het lichaam de genitale wratten zich bevinden. Een andere zorg is of er andere seksueel overdraagbare aandoeningen zijn, zoals schimmelinfecties, genitale herpes, HIV of chlamydia.
Bij bijvoorbeeld groei van het slijmvlies van de vagina of opening van de plasbuis kan behandeling met trichloorazijnzuur de wratten doden. Bij platte wratten neemt de arts echter meestal zijn toevlucht tot chirurgische ingrepen.
Geen enkele methode garandeert dat genitale wratten (Condylomata acuminata) voor altijd zullen verdwijnen. Omdat het immuunsysteem het humaan papillomavirus dat genitale wratten veroorzaakt niet altijd volledig uitschakelt, komen soa's vaak terug.
Een arts zal genitale wratten meestal met het blote oog herkennen. Hij zal de anus en het genitale gebied controleren op veranderingen in de huid en kan een weefselmonster nemen, dat hij vervolgens onder een microscoop onderzoekt. Genitale wratten in het lichaam, zoals in het rectum, op het vaginale slijmvlies of in de urethra, zijn moeilijker te detecteren. Vaak is een speciaal onderzoek nodig - een onderzoek van de vagina, het rectum of de urethra.
Zodra genitale wratten zijn geïdentificeerd, kan de chirurg de gezwellen operatief verwijderen of ze invriezen met vloeibare stikstof. Soms worden speciale crèmes en zalven gebruikt. In zeldzamere gevallen, wanneer genitale wratten op de tong of rond de ogen groeien, kan een KNO-arts of een oogarts helpen.
De belangrijkste kenmerken van preparaten voor papillomen
Salicylzuurpreparaten, die door hun keratolytische werking de massa van wratten verminderen en bij langdurig gebruik soms ook tot genezing leiden, behoren tot de meest voorkomende middelen tegen wratten. Salicylzuur vernietigt de intercellulaire cohesie van hoorncellen en lost zo hyperkeratose op.
Salicylaten kunnen op grote schaal door de huid worden opgenomen en bedwelming veroorzaken. Daarom moet tijdens zwangerschap, zuigelingen en peuters, evenals nierfalen, langdurige behandeling van grote gebieden worden vermeden. Bovendien voorkomt het contact met ogen en slijmvliezen. Geneesmiddelen mogen niet op het genitale gebied en het gezicht worden aangebracht. Omdat medicijnen aanzienlijk variëren in salicylzuurconcentratie
Om de celdeling te onderbreken, worden lokaal cytostatica gebruikt bij de behandeling van wratten. Door de DNA- en RNA-synthese te remmen, voorkomen cytostatica celproliferatie en daarmee de verspreiding van het virus.
Immunomodulatoren zijn goedgekeurd voor de behandeling van uitwendige genitale wratten en perianale wratten bij volwassenen.
Selectiecriteria voor gereedschap
Goedaardige gezwellen nemen gewoonlijk af wanneer het immuunsysteem erin slaagt de virussen in de huid te doden. Als wratten echter in de weg zitten, kunnen de volgende behandelingsopties worden overwogen:
- medicijnen;
- cryotherapie;
- chirurgische ablatie.
Ter bescherming tegen infectie met humaan papillomavirussen moet aandacht worden besteed aan hygiënemaatregelen - desinfectie van handen en voeten, bijvoorbeeld in zwembaden. Sinds 2006 zijn er vaccins beschikbaar tegen papillomavirus typen 6, 11, 16 en 18. Naast baarmoederhalskanker veroorzaken papillomavirussen ook uitwendige genitale wratten en vulvaire huidlaesies.
Om het risico op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker te verminderen, beveelt de Standing Commission on Vaccination (STIKO) van het Robert Koch Institute aan om meisjes vóór hun eerste geslachtsgemeenschap (9-14 jaar) te vaccineren in het vaccinatieadvies van 2018. Er is ook wetenschappelijk bewijs dat het vaccineren van puberende jongens, die vaak drager zijn van het virus, de verspreiding van baarmoederhalskanker kan helpen beheersen.
Er zijn andere zalven (bijvoorbeeld oxolinic), waarvan de klinische effectiviteit niet is bewezen.
Salicylzuurzalf voor papillomen wordt momenteel zelden gebruikt, omdat het een aanzienlijk aantal bijwerkingen heeft. Er zijn verschillende actuele therapieën beschikbaar voor de behandeling van uitwendige genitale wratten (Condylomata acuminata), en hun effectiviteit is moeilijk te beoordelen omdat de succespercentages van onderzoeken naar individuele procedures sterk variëren. Alles kan frequente terugvallen niet voorkomen en aanzienlijk lokaal ongemak veroorzaken. Er is geen standaard therapie.
Er zijn geen klinische onderzoeken beschikbaar om te vergelijken met andere behandelingsopties. Vanwege onvoldoende documentatie, hoge spontane genezing en significante bijwerkingen, wordt het gebruik van thee-extract afgeraden.
Antipapilloma-medicijnen met lokale actie
Genitale wratten worden veroorzaakt door seksueel overdraagbare humane papillomavirussen, meestal type 6 en 11. Aan de ene kant kunnen ze spontaan genezen, aan de andere kant belasten ze de patiënten en degenereren ze zelden tot kwaadaardige tumoren.
Het wordt niet aanbevolen om middelen te nemen en toe te passen zonder een arts te raadplegen. Welke zalf het beste en het meest effectief is, zal de arts vertellen.
Contra-indicaties en bijwerkingen
In zeldzamere gevallen kan het ook leiden tot overgevoeligheidsreacties van de huid. Als er sprake is van overgevoeligheid voor methyl-4-hydroxybenzoaat of propyl-4-hydroxybenzoaat, moet het gebruik van zalven volledig worden gestaakt. Het is ten strengste verboden om zalven te gebruiken tijdens zwangerschap of borstvoeding.
Zalven kunnen huidirritatie, schaafwonden en irritatie veroorzaken. Deze bijwerking komt relatief vaak voor, maar is geen reden tot ongerustheid. Zalven worden ook gebruikt in cycli van 3 dagen. Na 3 dagen gebruik worden vier dagen gevolgd door rust waarin de huid wordt hersteld.